Trzeci tom przygód szalonej gosposi w tłumaczeniu Wojciecha MannaMówi się, że do trzech razy sztuka. Czy tym razem państwo Rogers zwrócą uwagę na słowa?Pani Rogers wraz z koleżankami będzie oblewać zaręczyny panny Almy. Oblewać? Ale jak to?! Przecież prezenty zmokną!Przygotowanie ciętych kwiatów na stół i obłożenie świeżych ryb lodem to tylko część obowiązków Amelii przed wielkim przyjęciem. Tym razem ma też pomocnika - kuzyna Alcolu - a przecież co dwie głowy to nie jedna! Na pewno wszystko pójdzie zgodnie z ich oczekiwaniami. Tylko czy tak samo myśli pani Rogers?...Amelia potrafi zaskoczyć. Obiecujemy kolejną dawkę szalonego humoru i pysznych wypieków.Autorem tłumaczenia wszystkich książek Peggy Parish z serii o przezabawnej gosposi jest Wojciech Mann. Dwa poprzednie tomy to Amelia Bedelia i Dziękujemy ci, Amelio Bedelio! Czwarty, ostatni tom, w przygotowaniu.

Rok 1863. Do portu w Pensylwanii przybija kolejny okręt pełen irlandzkich imigrantów. Uciekają od biedy i marzą o rozpoczęciu lepszego życia. Wśród nich jest Clara Kelley - jedyna nadzieja swojej rodziny, wysłanniczka mająca znaleźć nowy dom. Młoda, ambitna dziewczyna, schodząc z pokładu statku, ma przed sobą ponurą perspektywę wielu lat ciężkiej pracy w fabryce. Gdy pojawia się szansa na lepszą posadę, kłamie, by ją otrzymać. Tak staje się pokojówką w domu Andrew Carnegiego - najbogatszego człowieka w Ameryce. Ten szybko odkrywa, że Clara ma wyjątkowy dryg do interesów i dziewczyna zostaje jego sekretnym doradcą. Uczucie, jakie się między nimi narodzi, postawi Clarę przed najtrudniejszym z wyborów: szczęście własne lub najbliższych. Czy zaryzykuje i przyzna się do oszustwa? Czy milioner poświęci fortunę dla miłości? Po rewelacyjnej Pani Einstein Marie Benedict przedstawia opowieść o namiętności, która nie powinna mieć miejsca w świecie wielkich pieniędzy.

Pełna humoru i jednocześnie głęboko poruszająca opowieść o dzisiejszym niewolnictwie i walce o prawa kobiet. Dolly i Tala są siostrami, pochodzą z Filipin i pracują w Singapurze jako pomoce domowe w rodzinach brytyjskich imigrantów. Mieszkają w ciasnych komórkach bez okien, usługują, sprzątają, wychowują dzieci pracodawców. Do swoich dzieci tęsknią, to dla ich lepszej przyszłości podjęły pracę służących. Dolly zostawiła na Filipinach malutką córkę, Tala dwóch dorastających synów. Pewnego dnia odkrywają Bloga Vandy - zbiór rad, jak uczynić z pomocy domowych posłuszne niewolnice. Zbuntowana i niezależna Tala podnosi rękawicę i postanawia zmierzyć się z Vandą, zdemaskować obłudę i okrucieństwo pracodawców. Zakłada konkurencyjnego bloga i opisuje w nim codzienność służących. Błyskawicznie staje się silnym głosem w walce o godność i prawa kobiet. Jak zakończy się ten pojedynek? Czy Tali uda się zachować anonimowość? Kim jest Vanda? Czy siostry spełnią marzenia o założeniu cukierni i powrocie do domu?

Czasami jedna zła decyzja ma wpływ na całe życie. Tak było, kiedy Stephanie związała się z niewłaściwym mężczyzną. To miała być tylko wakacyjna przygoda - a jednak kilkanaście miesięcy później Stephanie mieszkała z agresywnym Jamie’em i ich małą córeczką, nieplanowanym, ale kochanym dzieckiem. Kiedy postanowiła zerwać z chłopakiem i zawalczyć o niezależność, przekonała się, że ciężka praca i determinacja czasem nie wystarczą, by utrzymać się na powierzchni. "Sprzątaczka" to nie tylko niezwykle ciekawa, chwilami szokująca relacja Stephanie z pracy przy sprzątaniu domów, opis warunków zatrudnienia, stosunków z pracodawcami i klientami. To również wstrząsająca opowieść o ubóstwie w Stanach Zjednoczonych. To historia ludzi, którzy nie są w stanie zarobić na życie, chociaż dają z siebie wszystko. Korzystając ze skomplikowanego systemu rządowych programów pomocowych, narażają się na pogardę nieznajomych, którzy nie wahają się wygłaszać swoich ocen publicznie. Wpadają też w swoistą pułapkę - nawet niewielki wzrost dochodów może sprawić, że utracą pomoc, od której zależy ich przetrwanie, i znów popadną w nędzę. "Żadna praca nie hańbi", słyszeliśmy od dzieciństwa. Ale mówiono nam też, że każdy jest kowalem swojego losu. Czy uwierzyliśmy, że ubóstwo to rodzaj patologii, a biedni sami są sobie winni? Książka Stephanie Land skutecznie pomaga zweryfikować te sądy.